Πίνακας ζωγραφικής
Πίνακας ζωγραφικής με λάδι
Πίνακας ζωγραφικής με λάδι δάσος
Αυτός ο κλασικός πίνακας ζωγραφικής με λάδι, ο οποίος απεικονίζει ένα μονοπάτι με δέντρα στο δάσος, αποτελεί ένα μοναδικό έργο τέχνης. Διαθέτουμε μία μεγάλη γκάμα από πίνακες ζωγραφικής. Από κλασικούς και ιμπρεσιονιστικούς πίνακες μέχρι σύγχρονα μοντέρνα ρεύματα. Αναλαμβάνουμε το τελάρωμα των πινάκων και την κατασκευή κορνίζας. Στον χώρο μας θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία από κορνίζες για την διακόσμηση του πίνακα σας. Διαθέτουμε ένα σύγχρονο εργαστήριο κατασκευής κορνίζας.
Λίγα λόγια για τα δάση
Δάσος ονομάζεται ένα πολύπλοκο οικοσύστημα με φυτά και ζώα που χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη πυκνότητα δέντρων. Τα δάση καλύπτουν το 9,4 % της επιφάνειας της Γης (το 30 % της ξηράς), αν και παλαιότερα κάλυπταν μεγαλύτερη έκταση. Πέρα από τα φυτά και τα ζώα, στο δάσος υπάρχουν επίσης μύκητες και βακτήρια.
Κάθε είδος δάσους έχει τις δικές του απαιτήσεις σε υγρασία, θρεπτικά στοιχεία και κλιματικούς παράγοντες. Υπάρχει αμοιβαία αλληλεπίδραση και αλληλεξάρτηση μεταξύ των φυτών, των ζώων και του φυσικού περιβάλλοντος. Από τις σχέσεις αυτές δημιουργείται μια ισορροπία, που παίζει βασικό ρόλο στην οικολογική ισορροπία του ευρύτερου περιβάλλοντος. Το δάσος διαθέτει εσωτερικούς μηχανισμούς αυτορρύθμισης των βιοτικών και των αβιοτικών παραγόντων που διαταράσσουν την ισορροπία του. Αν όμως δράσουν εξωτερικοί παράγοντες, όπως ο άνθρωπος με τις επαναλαμβανόμενες πυρκαγιές, την υπερβόσκηση και την εκτεταμένες υλοτομία, τότε το δασικό οικοσύστημα υποβαθμίζεται. Πέρα από τον οικολογικό του ρόλο, το δάσος ρυθμίζει τη ροή του νερού μέσα στο έδαφος και συγκρατεί το χώμα.
Η επιστημονική μελέτη των δασικών οικοσυστημάτων, των ειδών τους και των αλληλεπιδράσεων τους με το περιβάλλον, ονομάζεται δασική οικολογία, ενώ η διαχείριση των δασών και των δραστηριοτήτων δασικής οικονομίας ονομάζεται δασοκομία/δασοπονία/δασολογία, αν και υπάρχει προφανής αλληλεπικάλυψη των όρων και συχνά ο όρος δασολογία χρησιμοποιείται ως ο γενικότερος περιγραφικός όρος.
Ένα δάσος μπορεί να διακριθεί σε παρθένο δάσος, σε φυσικό δάσος και σε τεχνητό δάσος. Διαβάστε περισσότερα.
Λίγα λόγια για την ελαιογραφία
Ως ελαιογραφία ορίζεται η διαδικασία της ζωγραφικής με χρωστικές ουσίες ανακατεμένες με ξηραινόμενο έλαιο, συνήθως λινέλαιο, σε ειδικά προετοιμασμένο καμβά. Διαφορετικά έλαια προσδίδουν διάφορες ιδιότητες στο χρώμα, όπως η φωτεινότητα ή ο διαφορετικός χρόνος ξήρανσης. Ορισμένες διαφορές επίσης σχετίζονται με τη λάμψη των χρωμάτων, ανάλογα με το έλαιο. Ο ζωγράφος μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά διαφορετικά έλαια στο ίδιο έργο ανάλογα με τις ειδικές χρωστικές ουσίες και τα επιθυμητά αποτελέσματα.
Η ελαιογραφία ήταν ήδη γνωστή από την αρχαιότητα. O Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρει πως ο Απελλής χρησιμοποιούσε ξηραινόμενα έλαια στο 35ο βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας (Naturalis Historia). Ο Αέτιος ο Αμιδηνός στα τέλη του 5ου αρχές του 6ου αι. αναφέρει τη χρήση του καρυδέλαιου ως στεγνωτικού και προστατευτικού μέσου των έργων που παράγονταν με τη μέθοδο της εγκαυστική.
Το λάδι ως στεγνωτικό μέσο φαίνεται, επίσης, πως χρησιμοποιήθηκε στις βουδιστικές τοιχογραφίες Ινδών και Κινέζων ζωγράφων στο δυτικό Αφγανιστάν, ανάμεσα στον πέμπτο και δέκατο αιώνα. Ωστόσο, δεν έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη έως τον 16ο αιώνα.
Η τεχνική της ελαιογραφίας εφαρμόστηκε στη δυτική τέχνη της βόρειας Ευρώπης κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα κατά τον 12ο αιώνα και έγινε σταδιακά το κύριο μέσο για τη δημιουργία έργων τέχνης. Η μετάβαση ξεκίνησε με την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική στη βόρεια Ευρώπη με ζωγράφους όπως οι αδελφοί βαν Άικ και κατά την περίοδο της αναγέννησης αντικατέστησε σχεδόν ολοκληρωτικά την τεχνική της τέμπερας στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Λανθασμένα η «επινόηση» της ελαιογραφίας είχε αποδοθεί στον Γιαν βαν Άικ, όπως φαίνεται άλλωστε από το χειρόγραφο του Θεόφιλου του πρεσβύτερου Schedula diversarum artium (“Κατάλογος διαφόρων τεχνών”) που συντέθηκε μεταξύ του 1100 και του 1120 καταρρίπτοντας τον μύθο που αποδίδει την πατρότητα της ελαιογραφίας στους αδελφούς βαν Άικ. Διαβάστε περισσότερα.
