Πίνακας ζωγραφικής ναυτικός

Πίνακας ζωγραφικής ναυτικός με λάδι

Πίνακας ζωγραφικής ναυτικός με λάδι

Αυτός ο κλασικός πίνακας ζωγραφικής με ναυτική θεματική, ο οποίος απεικονίζει καράβια δεμένα στο λιμάνι αποτελεί ένα ξεχωριστό έργο τέχνης. Διαθέτουμε μία μεγάλη γκάμα από πίνακες ζωγραφικής. Από κλασικούς και ιμπρεσιονιστικούς πίνακες μέχρι σύγχρονα μοντέρνα ρεύματα. Αναλαμβάνουμε το τελάρωμα των πινάκων και την κατασκευή κορνίζας. Στον χώρο μας θα βρείτε μια μεγάλη ποικιλία από κορνίζες για την διακόσμηση του πίνακα σας. Διαθέτουμε ένα σύγχρονο εργαστήριο κατασκευής κορνίζας.

Λίγα λόγια για τα λιμάνια

Γενικά με τον όρο λιμένας νοείται ο ασφαλής εκείνος όρμος στον οποίο μπορούν να προσεγγίζουν με ασφάλεια τα πλοία προκειμένου να προβούν σε εμπορικές πράξεις. Διακρίνονται δε σε φυσικούς λιμένες που αγγλικά αποδίδεται με τον όρο Harbour (Χάρμπορ) και σε τεχνητούς λιμένες (αγγλικά Port), και ακόμη σε θαλάσσιους ή παραθαλάσσιους, ποτάμιους ή παραποτάμιους και σε λιμναίους ή παραλιμναίους. Λιμένες που προσεγγίζουν αποκλειστικά πολεμικά πλοία και εξυπηρετούνται αποκλειστικά αυτά ονομάζονται ναύσταθμοι ή ναυτικές βάσεις. Διαβάστε περισσότερα.

Δείτε περισσότερους πίνακες ζωγραφικής στην σελίδα Πίνακες Ζωγραφικής

Λίγα λόγια για την ελαιογραφία και την ιστορία της

Ως ελαιογραφία ορίζεται η διαδικασία της ζωγραφικής με χρωστικές ουσίες ανακατεμένες με ξηραινόμενο έλαιο, συνήθως λινέλαιο, σε ειδικά προετοιμασμένο καμβά. Διαφορετικά έλαια προσδίδουν διάφορες ιδιότητες στο χρώμα, όπως η φωτεινότητα ή ο διαφορετικός χρόνος ξήρανσης. Ορισμένες διαφορές επίσης σχετίζονται με τη λάμψη των χρωμάτων, ανάλογα με το έλαιο. Ο ζωγράφος μπορεί να χρησιμοποιήσει πολλά διαφορετικά έλαια στο ίδιο έργο ανάλογα με τις ειδικές χρωστικές ουσίες και τα επιθυμητά αποτελέσματα.

Η ελαιογραφία ήταν ήδη γνωστή από την αρχαιότητα. O Πλίνιος ο πρεσβύτερος αναφέρει πως ο Απελλής χρησιμοποιούσε ξηραινόμενα έλαια στο 35ο βιβλίο της Φυσικής Ιστορίας (Naturalis Historia). Ο Αέτιος ο Αμιδηνός στα τέλη του 5ου αρχές του 6ου αι. αναφέρει τη χρήση του καρυδέλαιου ως στεγνωτικού και προστατευτικού μέσου των έργων που παράγονταν με τη μέθοδο της εγκαυστικής.

Το λάδι ως στεγνωτικό μέσο φαίνεται, επίσης, πως χρησιμοποιήθηκε στις βουδιστικές τοιχογραφίες Ινδών και Κινέζων ζωγράφων στο δυτικό Αφγανιστάν, ανάμεσα στον πέμπτο και δέκατο αιώνα. Ωστόσο, δεν έγινε δημοφιλής στην Ευρώπη έως τον 16ο αιώνα.

Η τεχνική της ελαιογραφίας εφαρμόστηκε στη δυτική τέχνη της βόρειας Ευρώπης κατά τη διάρκεια του μεσαίωνα κατά τον 12ο αιώνα και έγινε σταδιακά το κύριο μέσο για τη δημιουργία έργων τέχνης. Η μετάβαση ξεκίνησε με την πρώιμη φλαμανδική ζωγραφική στη βόρεια Ευρώπη με ζωγράφους όπως οι αδελφοί βαν Άικ και κατά την περίοδο της αναγέννησης αντικατέστησε σχεδόν ολοκληρωτικά την τεχνική της τέμπερας στις περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες. Λανθασμένα η «επινόηση» της ελαιογραφίας είχε αποδοθεί στον Γιαν βαν Άικ, όπως φαίνεται άλλωστε από το χειρόγραφο του Θεόφιλου του πρεσβύτερου Schedula diversarum artium (“Κατάλογος διαφόρων τεχνών”) που συντέθηκε μεταξύ του 1100 και του 1120 καταρρίπτοντας τον μύθο που αποδίδει την πατρότητα της ελαιογραφίας στους αδελφούς βαν Άικ. Διαβάστε περισσότερα.